Jag hatar
Jag hatar hur du får mina knän att vika sig, mitt hjärta att rusa och hur mina ord fastnar i munnen och kommer ut som ett mummel.
Jag hatar hur du får mig glömma sånt jag annars kan rabbla i sömnen, lova saker jag inte vill och hur jag så lättvindigt kan göra saker jag aldrig skulle göra annars.
Jag hatar hur det känns som att jag tillslut har kommit över dig när jag inte sett dig på länge.
Och jag hatar hur snabbt jag faller tillbaka i det spår där mina känslor ligger och väntar på att få vakna till liv vid mista glimt av dig.
Jag hatar hur mitt liv blir till ett tomrum fullt med ekon när du är borta.
Men mest hatar jag att jag inte skulle vilja vara utan allt det där du får mig göra och känna.
Kommentarer
Trackback